Θα κρυφτώ στη σιωπή
για να μην νιώσω τον χρόνο,
και θα σβήσω με τα δάκρυά μου
το απόλυτο κενό σου
θα κοιμηθώ στη μνήμη σου
για να ονειρευτώ ότι σε έχω
για να δώσω στη δική μου ζωή
λίγη ελπίδα.
Σε εκείνες τις σκοτεινές νύχτες
χωρίς φεγγάρι
το άρωμα σου ανάμεσα στις αναμνήσεις
θολώνει τα μαραμένα αποτυπώματα
εκεί που η φωνή σου έχει σιωπήσει.
Πρέπει στο τέλος κάθε ημέρας,
να σχεδιάσω νέες διαδρομές
στο μετάξι του μαξιλαριού μου.
αναζητώντας το ακριβές σχέδιο
χωρίς να παρατηρήσω το πέρασμα
της νιότης, της λογικής,
της αγάπης και του πάθους
σε αναζήτηση φαντασιώσεων
για να βρω την ψευδαίσθηση
ότι υπάρχεις.