Εκεί στην αναμονή των μυστικών σου επιθυμιών
στην πόρτα της λήθης
έρχομαι από την πέτρινη στιγμή
την ώρα της ζύμωσης
των ακατάληπτων εννοιών.
Καταφεύγω σε σένα.
Ανάμεσα στην ίριδα της φωτιάς
που λιώνει τον πόνο των μονομαχιών μου.
Η αλλαγή στη μνήμη των πραγμάτων
Η συστροφή που αλλάζει τις στιγμές
Έγινα ένα φτερούγισμα
μια σπίθα που φυτρώνει
από το χτύπημα των λίθων.
Και εσύ έγινες η Αγάπη,
η συνέχεια του δυνατού
η ηχώ των κόσμων,
που ακούγονται στην ψυχή μου,
όπως η μουσική που ερμηνεύει το φως
ή την ευτυχία στις πινελιές μας
ή το κομμάτι του ονείρου, με αυτήν την υποκειμενική ταχύτητα,
που είναι η συνείδηση που τραγουδά,
η ταχύτητα που αναδύεται από το έρεβος.
Έγινες η ένωση δύο γραμμών που αγκαλιάζουν
το πιθανό τμήμα της πρώτης επαφής,
γιατί ήταν τα πάντα και επέμενες να με βρεις
στον ιερό κρίκο των αιώνων
ή στο παιχνίδι που σπάει τα αστέρια
σε μια άπειρη διαδικασία ανεπανάληπτων εμπειριών
που διατηρεί τη σεμνότητα του ρομαντικού.